Muzyka Jazz jest dość starym gatunkiem muzycznym. Powstał on na początku XX wieku w Stanach Zjednoczonych w Nowym Orleanie. Narodził się w wyniku połączenia elementów wiejskiego i miejskiego folkloru czarnoskórych amerykanów z europejską tradycją muzyczną, z której wywodzi się instrumentarium, melodyka i harmonia jazzu, a także metryka języka angielskiego w utworach wokalnych.… Czytaj dalej
Natomiast specyficznie negro-amerykański jest m.in. swing. Są rożne teorie co do rodowodu jazzu. Jedna z nich mówi o jego wykrystalizowaniu się z muzyki Afrykańskiej, jednakże wydaje się być ona wątpliwa. Według muzykologa Mateusza Święcickiego, nie chodzi o muzykę afrykańską a muzykę i pieśni pracy Afroamerykanów. Jazz ma dużo wspólnego z pieśniami pracy śpiewanymi przez niewolników amerykańskich, podobnie ja blues, z którego to jazz bardzo dużo zaczerpnął. Według innych muzykologów jazz jest bardziej interpretacją muzyki niż stylem muzycznym. Wykonawcy jazzowi mają sporą tendencję do improwizacji, ich utwory charakteryzują się rytmem synkopowanym, a także dużą dowolnością interpretacyjną i aranżacyjną.
Jazz, tak jak inne gatunki muzyki ma pewne swoje stałe elementy, które wyróżniają go z tłumu innych gatunków. Są to swing, czyli charakterystyczny rytm, bardzo lekki i sprężysty, a wywodzący się z praktyki czarnych muzyków. Ma on także funkcję ekstatyczną, która polega na swego rodzaju improwizacji, która ma na celu włączyć słuchaczy, w postaci klaskania, aplauzu czy okrzyków. Ostatnim elementem jest kod indywidualny danego wykonawcy, polegający na specyficznym i jego własnym sposobie kontakcie ze słuchaczami.
Trochę historii
Historię jazzu można podzielić na kilka etapów, a pierwszy z nich przypada na przełom XIX i XX wieku. To czas kiedy muzyka jazz dopiero się rozwija, wykwita z pieśni pracy niewolników, śpiewów kościelnych, ale także pieśni białych emigrantów z Europy. Jazz zaczyna się formować w latach 1900-1920 w miastach takich jak Nowy Orlean, St. Louis, Memhis, Baltimore, a w dzielnicach murzyńskich anglojęzycznych powstawały pierwsze zespoły jazzu tradycyjnego. Początkowa nazwa jazz (czy nawet pierwotnie jass) miała negatywne znacznie, oznaczała hałas, łomot i została nadana w celu ośmieszaniu jej wykonawców. Typowymi instrumentami tamtej epoki były: klarnet, kornet i puzon jako instrumenty melodyczne oraz bębny, fortepian i kontrabas (gitara basowa) jako perkusyjnych. Miało to związek z fortepianową muzyką regimentową oraz murzyńską muzyka marszową.
Tradycyjny nowoorleański jazz, czyli klasyka gatunku to lata 1929-1935. Okres ten rozpoczął się od wydania płyty programowej zespołu Orginal Dixieland Jazz Band. Jest to okres formowania się tradycyjnego składu instrumentów jazzowych oraz określonej stylistyki tego gatunku. W tym czasie wypłynęły takie sławy jak King Oliver, Louis Armstrong, Jelly Roli Morton, Creole Jazz Band i zespół białych jazzmanów New Orleans Rythm, Kings.
W latach 1935-1945 królowała muzyka swing. Muzykę swingową wykonywały przeważnie duże zespoły tzw. big bandy. Był on bardzo lubiany w okresie II wojny światowej ze względu na swój antytotalitarny wydźwięk, co ciekawe był on popularny także w śród społeczeństwa III Rzeszy. Jego popularność zaczęła gwałtownie spadać zaraz po wojnie, ale w Polsce był on popularny także po 1945 a to w związku z podporządkowaniem Moskwie. W naszym kraju był kojarzony przede wszystkim z bikiniarzami. Przedstawiciele tego gatunku to Counta Basiego, Duke’a Ellingtona, Benny Goodmana.
Po 1945 roku następuje rozwój jazzu nowoczesnego. Powstały wtedy takie odłamy jak be bop, cool jazz, hard bob, free jazz i jazz rock. Be bop powstał najwcześniej i jeszcze dużo czerpał z muzyki swing, jego najważniejszymi przedstawicielami byli Charlie Parker (pseud. Bird), Dizzy Gillespie, Thelonious Monk. Hard bop to odmiana jazzu powstała pod koniec lat 50, zawiera liczne wpływy muzyki blues. Do najbardziej znanych przedstawicieli hard bopu należą m.in.: Cannonball Adderley, Art Blakey, Clifford Brown, Donald Byrd, Sonny Clark, John Coltrane, Lou Donaldson, Miles Davis, Kenny Drew, Benny Golson, Dexter Gordon, Joe Henderson, Andrew Hill, Freddie Hubbard, Jackie McLean, Charles Mingus, Blue Mitchell, Hank Mobley, Thelonious Monk, Lee Morgan, Sonny Rollins oraz Horace Silver. Cool jazz to spokojniejsza, ugładzona odmiana jazzu, jego rozwój to przełom lat 1940/50 a najważniejsi wykonawcy to Miles Davis i Chet Baker.