Muzyka elektroniczna to bardzo szeroki gatunek, który ma również długą historię. Mówiąc o muzyce elektronicznej mamy na myśli muzykę tworzona głównie lub wyłącznie przy pomocy elektrofonów (są to określone instrumenty muzyczne, w których dźwięk powstaje za pomocą drgań elektrycznych, elektrofonami są i gitara elektryczna, i organy Hammonda, syntezator czy sampler). Po raz pierwszy termin "muzyka elektroniczna" został użyty w 1951 roku w odniesieniu do muzyków skupionych wokół kolońskiego studia WDR, zadeklarowali oni, że wykonują oni Elektronische Musik.… Czytaj dalej
Historia muzyki elektronicznej
Dla wielu z Was może to być zaskoczenie, ale muzyka elektrownicza nie jest wynalazkiem drugiej połowy XX wieku. I nie była ona pierwotnie muzyką popularną. Plany stworzenia urządzeń samogrających a nawet samo komponujących są dużo wcześniejsze. Pierwszym instrumentem elektronicznym był wynaleziony w 1876 roku przez Elisha Gray muzyczny telegraf. Oczywiście wynalazcy na tym nie poprzestali i wymyślali coraz to nowe instrumenty, które początków traktowane były z przymrużaniem oka i nie przywiązywano do nich szczególnej uwagi.
Początek XX wieku
Rozwój muzyki elektronicznej miał swój następny etap w 1907 roku dzięki publikacji Ferruccio Busoni "Szkic nowej estetyki w muzyce", w której przewidział rozwój elektronicznych instrumentów muzycznych i ich wpływ na powstanie nowych kierunków w muzyce współczesnej. Od 1912 była ona nazywana muzyką futurystyczną, a jej pierwszy koncert miał miejsce 1914 roku w Mediolanie. W 1929 powstało pierwsze studio do nagrań muzyki elektronicznej Studiogesellschaft für Elektroakustische Musik w Darmstadcie w Niemczech, wykorzystujące instrumenty skonstruowane przez Jörga Magera, między innymi elektrophon.
Lata 1940 - 1960
To czas powolnego aczkolwiek systematycznego rozwoju tego typu muzyki. Duże osiągnięcia na tym polu miał Pierre Schaeffer. Muzycy tego czasu dążyli do zmodyfikowania dźwięku instrumentów muzycznych oraz wykorzystywania dźwięków pozamuzycznych. W tym okresie na szeroką skalę zaczęły powstawać studia muzyczne, zajmujące się nagraniami tego gatunku muzyki. Sławą tego okresu był francuski kompozytor Olivier Messiaen, który wykorzystywał też instrumenty akustyczne i klasyczny skład orkiestry. Jego utwory wykorzystujące fale Martenota (np. symfonia Turangalila) współtworzyły rozwijaną przez Messiaena estetykę syntezy sztuk. Inni twórcy to Edgar Varese, Maurice Jarre, Karlheinz Stockhausen, Robert Beyer, Luis Baron, Otto Luening, Vladimir Ussashevsky, Lajaren Hiller, John Cage, Luigi Nono.
Lata 70 XX wieku i popularyzacja muzyki elektronicznej
Kiedy w roku 1970 na rynku pojawia się Minimoog, pierwszy przenośny i w miarę dostępny cenowo syntezator, muzyka elektroniczna zaczęła swoją szybką podróż w kierunku kultury masowej.
Pierwszym elektronicznym singlem, który stał się hitem był utwór z 1971 roku nagrany przez Hot Butter "Popcorn". Później przyszły kolejne produkcje takie jak pochodzący z 1974 roku album grupy Tangerine Dream "Phaedra", "Oxygene" Jeana-Michela Jarre'a z 1976 roku czy "Autobahn" (1974) i "Die Mensch-Maschine" (1978) zespołu Kraftwerk.
W połowie lata 70 krystalizują się już gatunki muzyki elektronicznej takie jak ambient (muzyka imitująca lub zastępująca naturalne dźwięki otoczenia) i industrial (bardziej agresywny, energiczny, krytykujący erę postindustrialną, niezwracający uwagi na istoty ludzkie). Jest to także czas adaptowania muzyki elektronicznej w do undergroundowej muzyki technicznej, pojawia się metoda samplingu, powstaje też turntablism, będący sztuką przetwarzania wcześniej nagranych dźwięków na żywo za pomocą gramofonu. Muzyka elektroniczna dostaje się także pod koniec lat 70 do rockowego nurtu New Wave, to w tym czasie zaczynają powstawać pierwsze nagrywane elektronicznie albumy muzyki popularnej a jej największymi gwiazdami w tym czasie są zespoły DEVO, Ultravox, Gary Numan, Japan, Yellow Magic Orchestra, a wykonywany przez Donnę Summer utwór "I Feel Love" jest uważany za pierwszy utwór techno.
Lata 80
Muzyczne lata 80 to szybki rozwój techniczny, który przejawiał się także w tworzeniu nowych instrumentów muzycznych. Muzyka elektroniczna na dobre zdominowało muzykę popularną, a przedstawiciele gatunków takich jak electropop, new romantic, synth pop i italo disco osiągają szczyty list przebojów. Ich piosenki stały się symbolem dekady. Moda na elektronikę nie ominęła tez Polski i to właśnie w latach 80 tworzą w naszym kraju tacy wykonawcy jak Marek Biliński, Władysław Komendarek, Konrad Kucz, Artur Lasoń i Sławomir Łosowski, ale co ciekawe po elektronikę sięgali także uznani już artyści polskiej sceny muzycznej tacy jak Czesław Niemen. Jak nie trudno się domyślić, z elektroniki wypłynęły także różne style typowo elektroniczne jak Techno (w Detroit) czy House w Chicago, w europie wszytko to było nazywane elektroniczną muzyka techniczną i grywane w klubach, dzięki, którym muzyka tak stała się bardzo popularna.
Lata 90
Muzyczne lata 90 to czas elektronicznej muzyki technicznej i wszystkiego co jest z nią związane w tym kultury i tańca. Tradycyjne odłamy takie jak ambient i industrial zostają powoli wchłonięte w ten nurt. Lata 90 to tez okres kolejnej fali znanych, świetnych Polskich wykonawców Bookovsky, Cargo, Daniel Bloom, Dariusz Kaliński, Deliver, Ireneusz Dreger, Kerygma, Michel Delvig, EQ, Piotr Grinholc, Robert Kanaan, Sample Edit, Thomas Gruberski, Tomasz Kubiak, Tomasz Ostrowski.
Muzyka elektroniczna to nie Techno
Na koniec kilka słów o samej elektronicznej muzyce technicznej. Jest ona często mylnie nazywana Techno, a tak naprawdę stanowi ona dużo szerszy gatunek zawierający w sobie m. in właśnie muzykę techno. Wykorzystuje ona takie instrument muzyczne jak automaty perkusyjne, syntezatory czy sekwencery. Jest wiele podziałów dla elektronicznej muzyki technicznej ale najpopularniejszym z nich jest podział na następujące kategorie: Breakbeat, Drum and bass (cechuje się szybkim tempem, zwykle w granicach 160-180 uderzeń na minutę, synkopowaną linią perkusyjną i głębokim basem), Hardcore (grupa gatunków muzyki elektronicznej charakteryzującej się cięższym brzmieniem i szybszym tempem w stosunku do pozostałych gatunków), House (charakteryzuje się tanecznym rytmem, śpiewanymi wstawkami i linią melodyczną opartą na brzmieniu klasycznych instrumentów w rodzaju skrzypiec, pianina, fortepianu a także gitary), Techno (muzyka elektroniczna o jednostajnym, regularnym rytmie w metrum 4/4, klasyczne techno posiada stosunkowo szybkie tempo około 130-140 uderzeń na minutę, charakteryzuje się też elektrycznym przetwarzaniem dźwięków), Trance (bazuje na rozwiniętej, czasem podniosłej, o charakterze hymnu melodii, rytmicznej linii basowej zwykle wspieranej wyższą, rozwiniętą, dynamiczną linią pomocniczą).