Blues to gatunek muzyki, który wywodzi się od śpiewów Afroamerykanów z USA, ma także pewne zapożyczania z muzyki folk. Pod względem tematyki jest on bardzo obszerny, autorzy tekstów oraz wykonawcy poruszają wątki związane przede wszystkim z relacjami damsko-męskimi takimi jak miłość, zazdrość, samotność. Poruszana jest także tematyka społeczna, która jednak jest traktowana w bardzo krytyczny sposób, szczególnie w kwestii zagadnień nierówności rasowej, ale też sprawach politycznych. Odnajdziemy tu też piosenki opowiadające o podróży, pracy czy szeroko pojętej wolności. W tekstach pieśni bluesowych znaleźć można bezpośrednią i prostolinijną opowieść o tym wszystkim, co dręczyło, zadziwiało, bolało i wzruszało śpiewaków bluesowych, jest to obecne w tym gatunku do dnia dzisiejszego, dlatego jego popularność nie słabnie, a wiele piosenek jest ponadczasowych i przemawia też do współczesnych odbiorców.… Czytaj dalej
Źródeł bluesa doszukujemy się w tzw. pieśniach pracy z okresu niewolnictwa Afroamerykanów w USA, ale także szeroko pojętego folkloru murzyńskiego przejawiającego się w postaci zawołań ulicznych, kołysanek, opowieści włóczęgów, zawodzenia żebraków, ale także murzyńskiej pieśni religijnej. Powszechnie uznaje się, że to właśnie pieśni pracy i gospel są głównym źródłem bluesa.
W klasycznych, najstarszych utworach bluesowych podstawowymi instrumentami były prymitywne instrument perkusyjne takie jak drumle (jest to prymitywny, metalowy instrument samobrzmiący, dziki swojej prostej budowie jest wykrzykiwany od najdawniejszych czasów w bardzo różnej formie we wszystkich zakątkach świata) czy dzwonki, akompaniamentem były tez klaszczące dłonie. Współcześnie, najczęściej wykorzystywanymi instrumentami są harmonijka usta, gitara, rzadziej instrumenty dente czy fortepian.
Krótki rys historyczny gatunku Blues
Najstarszą odmianą bluesa jest pochodzący z XIX wieku country blues. Powstał on w południowych stanach USA takich jak Missisipi, Alabama, Luizjana, Georgia. Z czasem zaczął się rozprzestrzeniać i wraz z imigrującymi Murzynami trafił do miast, tworząc swoja kolejną, miejska odmianę urban bluesa i stając się nieodłączna częścią miejskiego folkloru. Gatunek ten stale ewoluował, od odmian czysto wokalnych, poprzez dodawanie instrumentów (gitara, bandżo), aż po formy instrumentalne fortepianowe, a w końcu orkiestrowe. Kolejny przełomem był koniec I połowy XX wieku, kiedy to blues zyskał następną, udoskonalona formę, bardziej żywą zwana rhytm and blues, to ten włośnie gatunek dał początek późniejszej muzyce rock and roll, a co się z tym wiąże, całej późniejszej, szeroko pojętej muzyce rockowej. Głównymi przedstawicielami urban bluesa z lat 30 XX wieku byli gitarzyści Big Bill Broonzy, Tampa Red, Scrapper Blackwell, pianiści Leroy Carr, Big Maceo, Blind John Davis, Memphis Slim. Rosnące znaczenie miała harmonijka ustna, głównie za sprawą Sonny Boy Williamsona I czy Jazz Gilluma. W latach 30. powstał też pianistyczny styl boogie woogie. Jego klasyczni przedstawiciele to Pete Johnson, Albert Ammons i Meade Lux Lewis.
Po II wojnie światowej zaczął dominować tzw. West Coast Blues, za ojca tego stylu uważa się właśnie T-Bone'a Walkera, pioniera gry na gitarze elektrycznej. Kontynuatorami byli Pee Wee Crayton, Lowell Fulson.
Kolejny gatunek bluesa to blues chicagowski. Różnił się tym od innych gatunków, że był zdecydowanie bardziej zelektryfikowany miał też bardzo silny akcent rytmiczny. Jego głównymi wykonawcami byli Muddy Water i Willi Dixon, a także później Jimmy Rogers, Otis Spann czy Little Walter (którego można spokojnie nazwać wirtuozem harmonijki ustanej, dzięki niemu elektryczna harmonijka ustana jest do dziś symbolem bluesa). Inni wykonawcy to Elmore James, Robert Nighthawk, Howlin' Wolf, Sonny Boy Williamson II, Junior Wells, Clarence Gatemouth Brown w Teksasie, Guitar Slim w Luizjanie, B. B. King w Memphis.
Muzyczne lata 60 to kolejny ważny etap w rozwoju tej muzyki i szczyt popularności bluesa chicagowskiego. Muzyka ta trafia także do Europy, a jaj urokowi ulegają w szczególności Brytyjczycy. Renesans przezywa także (głównie w środowisku studenckim) blues akustyczny wykonywany przez Sona House'a, Freda McDowella, Mississippi Johna Hurta, Lightnin' Hopkinsa czy Big Joe Williamsa.
W latach 80, blues przeżywa po raz kolejny szczyt swojej popularności a to dzięki m.in filmowi The Blues Brothers oraz wykonawcą Stevie Ray Vaughan, Albert Collins, Robert Cray, The Fabulous Thunderbirds.
Niestety, współczesne media są dość niechętne bluesowi, gdyż nie jest to muzyka komercyjna. Nie zmienia to jednak faktu, że jest ona nadal chętnie słuchana i popularna. Współcześni wykonawcy łączą z bluesem inne gatunki muzyczne takie jak hip-hop, muzyka reggae, muzyka hinduska, jamajska, afrykańska, stawiają też bardziej na nastrój piosenek, a za sprawą Erica Claptona do łask wrócił blues akustyczny.
Zapraszam do głębszego zapoznania się z tym gatunkiem nie tylko w formie teoretycznej, na stronie z biegiem czasu będzie pojawiało się coraz więcej utworów z tego gatunku, ale w wszytko w swoim czasie.