Rythm and Blues w skrócie RnB (R&B) to gatunek muzyki popularnej wywodzący się bezpośrednio z muzyki blues. Jest to rodzaj tzw. "czarnej muzyki". Termin RnB był używany pierwotnie przez wytwórnie jako nazwa dla płyt sprzedawanych do miast Afroamerykanów. Ale zanim się ugruntował na stałe przeszedł bardzo wiele zmian. W końcu w latach 60 ugruntowała się nazwa RnB. Z tego nurtu wykrystalizował się Rock and Roll.… Czytaj dalej
Głównym adresatem tej muzyki była pierwotnie ludność dużych miast, zainteresowana chwytliwą i rytmiczna muzyką taneczną. Miało to też związek z migracja czarnoskórej ludności z południa do dużych ośrodków miejskich, gdzie mogli oni liczyć na pracę. Były to miasta takie jak Chicago i Detroit.
Z muzyki niszowej zaczyna ono przybierać miano popularnej muzyki rozrywkowej. Miało to miejsce w latach 30 XX wieku. W drugiej połowie lat 40. pojawiły się nagrania z silnie akcentowanym rytmem, zaczerpniętym z jump bluesa wykonywanego przez jazzoweorkiestry swingowe. W nagraniach wykorzystywano sekcję dętą podkreślającą rytm i fortepian lub organy dodające muzyce motoryczności. Wokaliści wykorzystywali technikę bluesową, zabarwioną większym zaangażowaniem emocjonalnym przejętym z muzyki gospel.
W latach 50 najbardziej charakterystycznymi elementami RnB było bardzo szeroko wykorzystywane instrumentarium oparte o instrumenty perkusyjne, dente, gitarę, pianino. Jako coś nowoczesnego były wykorzystywane pierwsze prymitywne gitary elektryczne oraz organy Hammonda. Piosenki były wielogłosowe, często wykonywane przez chór, ale dominował w nich ostry, wywodzący się z tradycyjnego bluesa wokal.
W drugiej połowie lat 60 muzyka RnB przeżywa swoisty renesans. Do bluesowych dźwięków sięgają wykonawcy rockowi, staje się ono także popularne pośród młodzieży. Wykonawcami RnB byli m.in. Ch. Berry, J.L. Hooker, M. Waters, a zespoły typu The Kings, The Rolling Stones, The Animals później The Cream, korzystały z tradycyjnego materiału bluesowego lub tworzyły własne kompozycje oparte na harmonice starego bluesa.
W latach 70 rozwój RnB jest równoległy z rozwojem rocka i bardzo często te dwa nurty się przenikają. Powstaje nawet grupa artystów tworzących na pograniczu RnB i rocka, a należeli do nich Prince, Tina Turner, Michael Jackson czy Terence Trent d'Arby.
Bardzo ważną datą dla RnB jest rok 1979. W tym czasie urodziła się Aaliyah, która mimo krótkiego życia i jeszcze krótszej kariery, na stałe wpisała się w historię RnB. Pozostawiła po sobie dwie piosenki wielkie przeboje R&B jak chociażby "Try Again – Romeo Must Die" czy "One In A Million". Aaliyah wrzuciła do muzyki RnB dużo świeżości. Można powiedzieć, że oderwała tą muzykę od Soulu - wyrwała ją do własnego świata.
Można śmiało stwierdzić, że muzyka R&B na stałe już zapisała się w historii muzyki a popularność tego gatunku muzycznego nadal nie słabnie. W latach 90 stał się on głównym nurtem muzyki popularnej zmieniając znacznie swoje oblicze dzięki takim twórcom jak: Babyface, Glenn Lewis, Tony Braxton, Mary J. Blige czy wspomniana wcześniej Aalyah.
Współcześnie mianem RnB określa się typ muzyki w której odnajdujemy elementy rytmicznego bluesa (czyli blueso-podobny wokal plus bogate, rytmiczne instrumentarium), począwszy od surowego soulu, a skończywszy na produkcjach, które są w Europie odbierane są często jako popowe, np. twórczość rodziny Jacksonów.
A oto krótka lista największych gwiazd RnB: Aretha Franklin, Stevie Wonder, Louis Jordan, James Brown, Janet Jackson, The Temptations, Marvin Gaye, Michael Jackson, Usher.